Spark uitgenodigd in het Europees Parlement – Waarom?

Oké, ik heb het lang genoeg geheim gehouden. Eind vorig jaar werd ik via mijn uitgever gecontacteerd door de assistente van Europees parlementslid Assita Kanko. Ze vroeg of ik interesse had om langs te komen op het parlement. Mevrouw Kanko – ik mag haar intussen Assita noemen – toonde interesse in mijn schrijfkunsten en had DE PATIENT besteld. Oorspronkelijk vroegen we ons af of het mailtje – opgesteld in het Engels – geen oplichting was. Wederhelft checkte de mailadressen en contactgegevens. En inderdaad, het leek allemaal koosjer. Ik bevestigde de afspraak en kon deze week langsgaan. Na een helse roadtrip door de Brusselse jungle kwam ik een half uur te vroeg aan op mijn bestemming. Of tenminste dat dacht ik. Ik liep naar een prestigieus gebouw waar de rode loper klaar lag. Mooi, dacht ik. Assita heeft alle pracht en praal uit de kast gehaald. Gezien je niet zonder pasje binnenraakt sprak ik twee heren aan die buiten aan het roken waren. Vrij snel bleek dat dit gebouw niet de plaats was waar ik werd verwacht. De rode loper werd enkel uitgerold voor de delegaties van he Europees parlement. Ik moest aan de overkant zijn. Niet veel later kwam Assita’s assistente me buiten halen – je geraakt er niet in als niemand je komt ophalen, binnen wachten aan het onthaal zit er echt niet in – en bracht me naar Assita’s kantoor. Het was allemaal nogal indrukwekkend en overdonderend. Toen ik Assita te zien kreeg was ik verbaasd door haar natuurlijke flair, haar strijdvaardigheid als politica en haar interesse in mij en mijn boeken. DE PATIËNT had ze helaas thuis laten liggen, dus die kon niet mee op de foto’s die haar assistente maakte. Maar ze was wel zo lief om een heel mooie Facebookpost te schrijven waarin ze mijn boeken aanraadt aan haar volgers. Het was erg attent van haar om er een foto van DE PATIENT (zie boven) aan toe te voegen. Voor ik wegging gaf ze me twee van haar boeken mee: Leading Ladies en Omdat je een meisje bent. Wanneer je met sommige mensen praat kan je het gevoel krijgen dat ze je meezuigen in het eindeloze zwarte gat waarin ze de rest van hun leven zullen vastzitten. Slechts in uitzonderlijke gevallen kom je in contact met oprechte, positieve energie. Met visionaire leiders. Ik ben blij dat ik even in de buurt van een van hen heb mogen vertoeven. Wie inspireert jullie? Naar wie kijken jullie op en van wie krijgen jullie energie?

Wanneer de wijzers van de klok je inhalen

Hoewel ik me vandaag had voorgenomen om voldoende tijd te spenderen aan het schrijven van een blog – dit is immers nog steeds mijn favoriet online stek – voel ik ook nu weer de hete adem van Vadertje Tijd in mijn nek. DE PATIËNT werd geselecteerd voor de leesclub van Thrillzone, een online leescommunity waarin DE PATIËNT wordt beoordeeld. Er wordt aan de schrijver gevraagd om lezersvragen te beantwoorden. De leesclub is nog niet van start gegaan, momenteel bevinden de lezers zich in de beoordelingsfase van de cover. Gezien mijn echtgenoot de cover heeft gemaakt doet het heel veel deugd om de positieve commentaren te lezen. Soms kan ik een glimlach niet onderdrukken. Het is heel charmant om te zien dat lezers gissen naar wat de cover betekent en wat het verband is met het verhaal. De meesten herkennen een masker op de cover. Eén lezeres schreef dat ze aan zichzelf begon te twijfelen omdat ze – blijkbaar als enige – een vlinder herkent. Eigenlijk heeft iedereen gelijk, het is immers een vlindermasker 🙂 Fijn om te lezen dat de sfeer die ik in het boek heb willen oproepen overeenstemt met het gevoel dat lezers krijgen bij het zien van de cover. Voor ik jullie een fijn weekend wens en verderga met het beantwoorden van de rubriek ‘Vragen aan de auteur’ stel ik zelf een vraag: Wat vinden jullie: staat er een masker of een vlinder op de cover?

Joske keerde tevreden terug

Vorige week kreeg ik een mooi, doch bescheiden berichtje via Messenger. De mij onbekende afzender startte het berichtje met een beleefde verontschuldiging. Fijn. Dit hield in dat ik verder kon lezen en dat dit niet één van de zoveelste erotische berichtjes was die ik de laatste tijd aan een razendsnel tempo krijg toegestuurd. Bent u trouwens één van de afzenders, dan raad ik u aan om een nieuw slachtoffer te zoeken, dick pics bekijken is niet mijn favoriete bezigheid. Terug naar het aardige berichtje, afkomstig van iemand die haar moeder uit de brand wilde helpen. Joske – ‘de mama’ – had ASTARTE en DE PATIËNT in haar bezit en was wanhopig op zoek naar mijn andere drie boeken. Helaas zijn ARTIKEL13, EEN KANS OP ZES en GRUWELIJKE GAVE niet meer verkrijgbaar. Het eerste boek omdat het te oud is en de uitgeverij de overstock vernietigde, de andere twee omdat de uitgeverij bankroet ging. Dus wat had Joske’s dochter gedaan? Ze plaatste een oproep in een Facebookgroep met de vraag of iemand haar de drie boeken kon verkopen. Toevallig zag mijn buurvrouw het berichtje en raadde haar aan me rechtstreeks te contacteren. Zo gezegd, zo gedaan. En zo gebeurde het dat ik gisteren de eer had om Joske te ontmoeten, die twee van de drie ontbrekende boeken bij mij thuis kwam afhalen. Ze had geluk, ik had nog slechts één exemplaar van ARTIKEL13. ‘Ik voel me zo blij als een kind op sinterklaasavond. Heel erg bedankt voor de moeite,’ zei voor ze huiswaarts keerde. Hartverwarmend. En ook een beetje vreemd dat mensen er nog steeds van uitgaan dat ze ‘DE SCHRIJFSTER’ storen en dat het me moeite kost om even een praatje te slaan met de lezers van mijn verhalen. Het omgekeerde is waar. Joske spendeerde uren op internet op zoek naar die boeken. Gruwelijke Gave kon ik haar niet bezorgen, ze vond het boek uiteindelijk op Amazon.fr. Ik zou haar dankbaar moeten zijn. En vergis je niet, dat ben ik wel degelijk.

Genoeg van ‘Last Christmas?’ Hier komt een breinbreker

Eerst en vooral wens ik iedereen een goede gezondheid toe en veel geluk in 2023. Daarnaast mogen jullie in 2023 massaal de Lotto winnen, zodat er – na betaling van de hoge energierekeningen – nog genoeg budget over is om te spenderen aan jezelf en aan cultuur (lees: boeken 😉 ) Gezien het nog steeds kerstvakantie is – en sommigen onder jullie misschien geen gourmet- of fondueschotel meer kunnen zien, laat staan luisteren naar die beroemde kerstsong van Mariah Carrey – heb ik een breinbreker voor jullie. Ik was onlangs in Standaard Boekhandel Tielt-Winge (zoals jullie hopelijk kunnen zien in een van mijn Tiktokexperimenten) en uiteraard ben ik erg dankbaar dat DE PATIËNT er op de thrillertafel ligt. Maar ik lig daar niet alleen. Hier komt de breinbreker: hoe zorg je er als auteur voor dat je uit de massa springt? Tips zijn welkom. Voorstellen over sexy lingerie en dito poses worden niet in overweging genomen. Tenslotte is er voor alles een leeftijd, denk ik dan;-)