‘Dat is het lot van een thrillerauteur…’

Dat waren zijn woorden voor onze wegen elkaar gisteravond scheidden. Toen ik afscheid nam van de reporter van RingTv was het koud, regenachtig en winderig op de Grote Markt van Vilvoorde. Hij vroeg of ik nog wat wilde gaan drinken, maar ik gaf het meest typische antwoord: ‘Sorry, ik moet nog koken voor mijn gezin.’ Zijn antwoord: ‘Dat is nu eenmaal het lot van een Vlaamse thrillerauteur, Petra.’ Dus mocht ik al gaan zweven omdat ik vanavond mijn televisiedebuut maak, dan stond ik meteen weer met beide voetjes op de grond. Het ene moment staat er een gigantische camera op je gericht, het andere moment sta je in je keuken om snelsnel een gigantische lekkere vis- en garnaalschotel in elkaar te flansen voor de drie mannen des huizes wier magen knorren. Het zijn vermoeiende dagen. Voor mij, voor de verkopers in boekhandels (alle respect, you guys!), voor mijn echtgenoot die verzuipt in het werk. Vanaf morgenavond zijn we met vakantie voor de rest van het jaar (damn dat klikt goed!) Vanavond ga ik met Echtgenoot – Bolleke voor wie ons kent 😉 – een Brussels restaurantje doen. Nu wil het toeval dat we om 18u in de wagen moeten zitten (file in Brussel is nou eenmaal een garantie) en dat de reportage wordt uitgezonden in een nieuwsoverzicht dat start om 18u. Ik denk dat ik Bolleke ga inschakelen om mijn ‘moment de gloire’ te recorden. Ik en schrijven, dat lukt aardig. Ik en moderne technologie, dat is oorlog. Ik ben benieuwd om het interview te zien! Best spannend. Hier lees je alvast de aankondiging op de website van RingTv

Ik wens je geweldige feestdagen en een 2024 waarin je naar regenbogen zoekt wanneer het regent.

Wanneer de nood het hoogst is…

Is de redding nabij. Een uur geleden vreesde ik dat dit een vrij deprimerend blogje zou worden. Ik ben sinds maandag ziek, maar in tegenstelling tot mijn echtgenoot – die zijn griepvirus gretig met mij deelde – nam ik geen ziekteverlof en ging ik door. Eigen schuld, dikke bult want vandaag was ik helemaal kapot. En toch reed ik naar de Standaard Boekhandels van Kampenhout, Kortenberg en Haacht, om er – belofte maakt schuld – gesigneerde boekenleggers en flyers te overhandigen aan de shop managers. Ik had amper energie om een Tiktokje te maken, iets wat ik doorgaans nogal amusant vind om te doen. Maar toen ik mijn flauwe griepoogjes op de video zag dacht ik: zelfs voor mij is dit een brug te ver. Ik kwam thuis en besloot het internet af te schuimen. Kansloos was in een paar berichten getagd en ik was benieuwd naar de eerste recensies. Op Hebban staan momenteel prachtige scores en reviews waar mijn ogen van gaan twinkelen. De lovende woorden hebben het griepvirus even naar de achtergrond gedrongen. Ik ben erg dankbaar voor het goede rapport en hoop dat er toch wat exemplaren van KANSLOOS over de toonbank zullen gaan. Want probeer er maar eens uit te springen tussen al het (internationale) geweld. Maar dat zijn zorgen voor later. Nu moet ik rusten en genezen. En hiervoor heb ik precies vijf dagen de tijd. Dan is het eindelijk zover. Woensdag heeft het langverwachte interview plaats dat Spark naar het kleine scherm in de huiskamers zal brengen. Het is zot spannend en ja, je leest het goed. Een televisie-interview. I.KID.YOU.NOT.

We kunnen nooit genoeg vlammen!

En dan ben je plots headliner op affiches en flyers die in de stad werden verdeeld 😉 Grappig. Mijn zoon meldde me gisteren beschaamd dat zijn klasgenootje een poster ‘met jouw hoofd erop, mama!’ aan de muren van klaslokalen had zien hangen. Weghalen die handel, denkt die jongen vast. Terwijl ik denk: mooie promo. Wie mij kent weet dat ik het niet zo comfortabel vind om voor een grote groep te spreken. En morgen is het dus weer zover. Ach, een tandje bijsteken voor het goede doel moet kunnen, toch? Ik ga samen met auteur Lieven Miguel vlammen voor De Warmste Week. In deze mooie decembermaand ga ik mijn eigen verhaal vertellen, dat begint met ‘Er was eens…’ Ik ga voorlezen uit mijn boeken, plezier maken met het publiek en hopelijk een aantal boeken verkopen waarvan de volledige opbrengst naar De Warmste Week gaat. Want wie goed doet, goed ontmoet. Daar ben ik rotsvast van overtuigd. Duimen jullie nog eens? Het heeft alvast gehulpen tijdens de boekvoorstelling 🙂 Ik moet afsluiten, er moet nog een presentatie in elkaar worden gebokst. Maar wie zich morgenavond verveelt heeft misschien zin in een avondje Vilvoorde?