Of hoe (bijna) alles goed komt

Hoe was jullie dag? Hier was het even slikken. Dus als je een happy/happy shiny/shiny feelgood post verwacht dan moet ik je teleurstellen. Het zat even tegen. Deze post gaat over aannemers… Voel je me al komen? Zie ik je instemmend knikken? Waarom heb ik het gevoel dat ik altijd de eerste klant ben bij wie iets geleverd of geïnstalleerd moet worden? Ik verklaar me nader. In oktober zou er een nieuwe douchecel worden geplaatst. Helaas. De verkoper had een verkeerde referentie op het order gezet en we kregen de verkeerde deur. Het was een draaideur en het moest een vouwdeur zijn. Geloof me, nu ken ik alvast het verschil. We belden naar de winkel en die nam de deur gelukkig terug. Vorige dinsdag zou de juiste deur worden geplaatst. Ik en bolleke werken thuis terwijl de vaklui hun werk doen. Ze zijn heel voorzichtig, dragen handschoenen en we zijn er heel tevreden over. Maar… Wanneer ze zeggen klaar te zijn met het werk gaan we kijken. Natuurlijk. Wat anders? Blijken er tientallen krassen te zitten op de aluminium profielen van de douchedeur. Shit. Ik voel me slecht bij om er wat van te zeggen want dan lijk je een mierenneuker, maar wanneer je een nieuwe auto koopt verwacht je toch ook niet dat er krassen op zitten, toch? We vermoeden dat ze zijn veroorzaakt tijdens het transport en dat de loodgieter of zijn werklui hier niets mee te maken hadden. Alleen… hadden ze dit volgens mij wel moeten merken bij ontvangst. Dit gebeurde niet en de deur is intussen volledig geïnstalleerd. Dus de aannemer zegt: ‘not my problem, ik heb dat materiaal zo binnengekregen’ en de leverancier zegt: ‘Tja, als er schade was aan de deur had die nooit geplaatst mogen worden..’ Dus wanneer Kafka weer eens om de hoek loert ben ik dankbaar om de simpele dingen in het leven: een goede gezondheid, een mooie recensie, een liefdevol gezin en een fles wijn straks. Nee, geen glas. Een fles. Santé.